Οι ζημιές θα εξαρτηθούν από την ένταση των χαμηλών θερμοκρασιών, τη διάρκεια αυτών αλλά και από πολλούς παράγοντες που αφορούν τα ίδια τα ελαιόδεντρα. Είναι περισσότερο έντονες σε νεαρά δένδρα, σε δένδρα που δέχτηκαν πρώιμες αζωτούχες λιπάνσεις και κλάδεμα και έχουν αναπτύξει νεαρή και τρυφερή βλάστηση, σε αυτά που έχει ήδη ξεκινήσει η έκπτυξη των ανθοφόρων οφθαλμών, στα δέντρα σε μεγάλα υψόμετρα και με βορεινή έκθεση. Επίσης δένδρα εξασθενημένα από μεγάλη παραγωγή, από ασθένειες και από έλλειψη θρεπτικών στοιχείων, κυρίως καλίου και βορίου. Τέλος ό κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τις ευαίσθητες στον παγετό πρώιμες ποικιλίες όπως η Κορωνέικη και η Μεγαρείτικη. Αντίθετα οι ποικιλίες Μαστοειδής, Μαρώνειας, Μανάκι, Χαλκιδικής και Μαυρελιά είναι ανθεκτικότερες στο ψύχος.
 

Συρρίκνωση καρπών ελιάς ποικιλίας Κορωνέϊκη από παγετό
 

   Θερμοκρασίες κάτω από -7 °C προκαλούν ζημιές στα ελαιόδεντρα, αν και η αντοχή τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως η διάρκεια των χαμηλών θερμοκρασιών, η ατμοσφαιρική υγρασία, ο άνεμος, η ποικιλία της ελιάς, το στάδιο βλάστησης και η υγιεινή κατάσταση των δένδρων. Τα φύλλα της ελιάς παγώνουν στους -3 έως -6 °C, ο φλοιός στους -7 °C και το ξύλο στους μεγαλύτερης ηλικίας βλαστούς στους -13 °C.

   Η διαδικασία ωρίμανσης του καρπού μειώνεται όταν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους 10°C και διακόπτεται κάτω από 5°C. Χαμηλές θερμοκρασίες μέχρι 0 °C προκαλούν συρρίκνωση του καρπού, που είναι αναστρέψιμη αν βελτιωθούν οι θερμοκρασίες. Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, μέχρι -2 °C έως -4 °C διάρκειας μερικών ωρών, ο ελαιόκαρπος συρρικνώνεται μόνιμα. Ο πράσινος ελαιόκαρπος είναι πιο ευαίσθητος από το μαύρο και λαμβάνει καφέ χρώμα μετά από παγετό και η ζημιά δεν είναι αναστρέψιμη. Οι παγωμένοι καρποί, ανεξάρτητα από την ποικιλία, χρησιμοποιούνται μόνο για παραγωγή λαδιού, που συνήθως είναι υποβαθμισμένη. Τόσο οι παγωμένοι όσο και οι χαλαζόπληκτοι καρποί πρέπει να συγκομίζονται το ταχύτερο δυνατό, για να αποφευχθεί η περαιτέρω υποβάθμιση του παραγόμενου ελαιόλαδου.
 

 

  
Βιβλιογραφία